سفره انواعی دارد
یکی همان سفره خودمان است که رویش نان می گذاریم و غذا می خوریم.
ممکن است روی زمین پهن کنی و شایدم روی میز؛ مهم این است که رویش غذا می خوری.
یادش بخیر سفره خانه پدرم که دور تا دور آون رو مادرم گلدوزی کرده بود. همیشه بوی نان تازه داشت .
قرب داشت بدون بسم الله باز نمی شد و حتی جمع کردنش هم آدابی داشت. بوی نان تیری و مشتک می داد.
نوعی دیگر سفره، سفره زیر زمینی است. کم و کیفش را زیاد نمی دانم، فقط می دانم لایه ای از زیر زمین است، که در آن آبهای زیر زمینی ذخیره می شوند.
نوع دیگر سفره دل است. که حکایتش واضح و روشن است.
... و اما سفره خانه ما شده یکبار مصرف. خبری از آن سفره های زیبا نیست. سفره ها همه یکبار مصرف شده اند.
سفره های زیر زمینی هم آبشان کم کم تمام می شود.
می ماند سفره دل.بگذاریم لا اقل این نوع سفره بماند .
سفره دلت را هر جایی باز نکن؛ می شود یکبار مصرف.بگذار نسل سفره منقرض نشود.
